Chrysorogiatissa Klasztor

Klasztor Panagia Chrysoroyiatissa szczyci się własną winiarnią

Klasztor Panagia Chrysoroyiatissa, pisany też jako Chrysoroyiatissa lub Chrysorroyiatissa, to kościelna świątynia poświęcona Matce Bożej Złotego Granatu. Jego historia jest zawiła i cudowna. Niewiele wiadomo o klasztorze aż do wizyty rosyjskiego mnicha Vassiliosa Barskiego, który po przybyciu tu w 1735 r. znalazł skromny kościół z dwoma lub trzema celami i mnichami utrzymującymi to miejsce z pracy rolniczej i hodowli kóz. Był jednak pod wrażeniem lokalizacji klasztoru, w żyznej krainie z orzeźwiającą poranną rosą, cichą i z czystym powietrzem.

Legenda stojąca za fundamentem klasztoru jest piękna. Ikona Maryi Dziewicy przypisana św. Łukaszowi została wrzucona do morza, aby chroniła przed zniszczeniem w Azji Mniejszej w pierwszym okresie bizantyjskiego ikonoklazmu. 15 sierpnia 1152 r. mnich o imieniu Ignacy, który praktykował niedaleko od Moulia, ujrzał na wybrzeżu blask i podążył za światłem w stronę morza. W wodach znalazł obraz św. Łukasza przedstawiający Najświętszą Maryję Pannę. Później tej samej nocy Ignacy miał sen, w którym anioł Boży polecił mu zbudować kościół ku czci Chrysorojiatissy. Ikona, zamknięta w srebrze i złocie wciąż znajduje się w klasztorze.

Klasztor Panagia Chrysorogiatissa stał się ważnym miejscem pielgrzymek, został wzbogacony o cenne dzieła sztuki oraz bibliotekę pełną wartościowych książek i dokumentów. W 1821 r. Turcy obnażyli klasztor z jego bogactw. Mnisi odbudowali posiadłość, ale nieumyślny pożar w 1967 r. zniszczył bibliotekę, jadalnię i wiele cennych przedmiotów.

Dziś klasztor Panagia Chrysorogiatissa nadal chroni cenne ikony, krzyże, żyrandole weneckie, relikty i dokumenty w swoim muzeum otwartym dla społeczeństwa.

Przyklasztorna winiarnia jest kolejnym wartym uwagi elementem kompleksu. Istnieją dowody na to, że wino było produkowane w glinianych garnkach na terenie klasztoru Panagia Chrysorogiatissa już w 1751 roku. Część obecnego budynku gmachu pochodzi właśnie z tego czasu. W 1984 roku opat Dionysios postanowił ponownie produkować wino w klasztornej winnicy. Klasztor ma około 25 hektarów winnic uprawianych z lokalnych i importowanych odmian winogron. Wytwarzają prawie pięćdziesiąt tysięcy butelek wina rocznie, z planami zwiększenia tej liczby w przyszłości.